Media

In onze samenleving, waarin kerk en geloof naar de rand verschuiven, wordt de ervaren werkelijkheid door natuurwetenschappelijke maatstaven bepaald.
We zijn dan blijven steken in de wereld die zegt, dat alleen dat waar is, wat je wetenschappelijk kunt bewijzen en proefondervindelijk kunt oproepen, analyseren en testen.
Als wij vanuit dat standpunt naar ons bestaan kijken dan is de enige zekerheid, die we in het leven hebben, dat we eens zullen sterven.

Dat is natuurlijk niet waar.
Die stelling gaat helemaal voorbij aan de wereld van de relationele waarheid.
De waarheid, die in relaties wordt ervaren en gekoesterd.
De waarheid, waar geen wetenschappelijk bewijs voorhanden is, maar die een grotere waarde vertegen-woordigt dan alle onweerlegbare formules bij elkaar.

Het leven is namelijk niet in een formule te vangen.
Het is niet alleen een biologisch gegeven.
In relaties, die mensen aangaan, stijgen ze boven hun chemische fabriek uit.
In relaties komt de zin van het leven ter sprake.
De zin, die je afleest in de ogen van de ander, die je met een kleine én met een hoofdletter kunt schrijven.
Daar ligt de zin van ons bestaan, ons handelen, ons zijn.
Natuurwetenschappelijk is dat niet te bewijzen maar wel waar.
Zo waar, dat het de kurk is, waar het leven op kan drijven en waarin je met een gerust hart kunt sterven.

Liefde vanwege de liefde, onvoorwaardelijk zonder bijbedoelingen.
De zelfopofferende liefde tot behoud van de ander.
Liefde, die sterker is dan de dood.
Zoals de liefde van God voor mensen ook ons over de dood heen vasthoudt.
Het is die liefde, die ons leven zin geeft en die doorgaat ook als we zijn gestorven.